Maar het is hoogseizoen bij de pretparken dus is het gewoon heel druk 
Nog 3 weken en dan is het als het goed is weer rustig! 
Post by Faras on Jan 16, 2015 11:39:58 GMT
Een capuchon over zijn hoofd, zijn oren aan het zicht onttrekkend en een zonnebril, ook al was het op deze zaterdagmiddag bepaald niet zonnig.
Toch had Faras gemerkt dat dat redelijk weinig uitmaakte. Er als een schimmige freak bijlopen werkte hier beter dan laten zien dat hij gitzwarte ogen en puntoren had. Op straat was zijn identiteit een geheim. Bepaalde mensen in bepaalde kringen wisten beter, maar ook pas nadat Faras zeker had geweten dat ze voor zover mogelijk te vertrouwen waren.
Uiteindelijk kon iedereen praten, dat was waar, maar in sommige situaties was het eenvoudigweg ondoenlijk om altijd onherkenbaar te zijn.
Contactlenzen had hij geprobeerd, maar zijn ogen waren daar gewoon te raar voor en het leidde hem ook afschuwelijk af. Een muts voldeed voor zijn oren ook, maar met die capuchon zo sneaky over zijn hoofd blendde hij eigenlijk verrassend makkelijk in in straten als deze. De meesten hier hadden een dubbele agenda en gaven zichzelf niet graag bloot.
Erg vaak kwam hij hier overigens niet. Zijn vermomming werkte wellicht, maar hij was niet achterlijk. Hoe vaker hij rondstruinde zonder doel, hij groter de kans dat de verkeerde hem op een dag in de gaten zou hebben.
En dus bracht hij de meeste vrije tijd door in zijn appartement, met enkele lotgenoten. Geen andere elven, nee, maar wel het soort volk dat zich ook liever een beetje aan het zicht onttrok.
Maar vandaag had hij zaken te regelen, dus hij stapte stevig en met zekere tred door de hoofdstraat, plassen ontwijkend en goed oplettend wie er allemaal liepen. Hij kende inmiddels een stuk of wat gezichten, maar er kwam ook altijd weer nieuw volk bij, zo leek het.
Toch had Faras gemerkt dat dat redelijk weinig uitmaakte. Er als een schimmige freak bijlopen werkte hier beter dan laten zien dat hij gitzwarte ogen en puntoren had. Op straat was zijn identiteit een geheim. Bepaalde mensen in bepaalde kringen wisten beter, maar ook pas nadat Faras zeker had geweten dat ze voor zover mogelijk te vertrouwen waren.
Uiteindelijk kon iedereen praten, dat was waar, maar in sommige situaties was het eenvoudigweg ondoenlijk om altijd onherkenbaar te zijn.
Contactlenzen had hij geprobeerd, maar zijn ogen waren daar gewoon te raar voor en het leidde hem ook afschuwelijk af. Een muts voldeed voor zijn oren ook, maar met die capuchon zo sneaky over zijn hoofd blendde hij eigenlijk verrassend makkelijk in in straten als deze. De meesten hier hadden een dubbele agenda en gaven zichzelf niet graag bloot.
Erg vaak kwam hij hier overigens niet. Zijn vermomming werkte wellicht, maar hij was niet achterlijk. Hoe vaker hij rondstruinde zonder doel, hij groter de kans dat de verkeerde hem op een dag in de gaten zou hebben.
En dus bracht hij de meeste vrije tijd door in zijn appartement, met enkele lotgenoten. Geen andere elven, nee, maar wel het soort volk dat zich ook liever een beetje aan het zicht onttrok.
Maar vandaag had hij zaken te regelen, dus hij stapte stevig en met zekere tred door de hoofdstraat, plassen ontwijkend en goed oplettend wie er allemaal liepen. Hij kende inmiddels een stuk of wat gezichten, maar er kwam ook altijd weer nieuw volk bij, zo leek het.
