Maar het is hoogseizoen bij de pretparken dus is het gewoon heel druk 
Nog 3 weken en dan is het als het goed is weer rustig! 
Post by Ivey on Jan 17, 2015 20:03:09 GMT
Nou ja, echte parkour kon je het eigenlijk niet noemen, niet zolang Ivey eigenlijk vrijwel uitsluiten gebruik maakte van haar krachten in plaats van dat er nou echt geklommen werd, maar spectaculair was het zeker.
Hoe hoog haar sprongen kwamen en hoe veel vaart ze kon maken hing af van haar energie, maar met een conditie als de hare kwam ze een heel eind, en met de vele lage krotten in dit deel van de verlaten panden was het een klein kunstje van gebouw naar gebouw te springen, soepel te landen, door te sprinten, weer te springen en zo hele straten achter zich te laten.
Een deel van haar haar was losgeraakt en werd door de wind om haar gezicht geblazen terwijl ze stilstond op een wat hoger gebouw, een voldane grijns op haar gezicht en ogen waar de adrenaline rush nog net niet in te lezen stond. Ze rekte zich ontspannen uit.
Risicovol gedrag was het zeker. Niet dat ze snel de autoriteiten achter zich aan kreeg - die zou het pas boeien als iemand parkour ging lopen doen in the Above, niet in deze sloppenwijk - maar zo duidelijk laten zien wat je kon trok mogelijk de verkeerde mensen aan.
Echter, Ivey nam het niet al te serieus. Ze kon zichzelf best verdedigen en een beetje lol in het leven moest toch kunnen? Daar kwam bij dat ze de kans niet erg groot inschatte dat ze iemand als haar interessant zouden vinden.
Ze ging aan de rand van het gebouw zitten, haar benen bungelend over de rand en ze keek voor zich uit naar de vervallen gebouwen, de incidentele figuren die zich door de straten bewogen.
Hoe hoog haar sprongen kwamen en hoe veel vaart ze kon maken hing af van haar energie, maar met een conditie als de hare kwam ze een heel eind, en met de vele lage krotten in dit deel van de verlaten panden was het een klein kunstje van gebouw naar gebouw te springen, soepel te landen, door te sprinten, weer te springen en zo hele straten achter zich te laten.
Een deel van haar haar was losgeraakt en werd door de wind om haar gezicht geblazen terwijl ze stilstond op een wat hoger gebouw, een voldane grijns op haar gezicht en ogen waar de adrenaline rush nog net niet in te lezen stond. Ze rekte zich ontspannen uit.
Risicovol gedrag was het zeker. Niet dat ze snel de autoriteiten achter zich aan kreeg - die zou het pas boeien als iemand parkour ging lopen doen in the Above, niet in deze sloppenwijk - maar zo duidelijk laten zien wat je kon trok mogelijk de verkeerde mensen aan.
Echter, Ivey nam het niet al te serieus. Ze kon zichzelf best verdedigen en een beetje lol in het leven moest toch kunnen? Daar kwam bij dat ze de kans niet erg groot inschatte dat ze iemand als haar interessant zouden vinden.
Ze ging aan de rand van het gebouw zitten, haar benen bungelend over de rand en ze keek voor zich uit naar de vervallen gebouwen, de incidentele figuren die zich door de straten bewogen.
