Een stad waar de wolken de zon overheersen, waar genetische modificatie in opkomst is. Zowel om mensen onsterfelijk te maken (Dit natuurlijk nooit helemaal zou lukken. Maar wel dat ze genezen van verwondingen.), als om fetisj mutanten te creëren.
Zo proberen ze dan ook het kweken op mensen, het doorkweken van zenuwstelsels die meer aan kunnen en zichzelf helen. Maar dit doen ze niet zonder wat hulp van hun gevangenen.
Jonathan: Oké... duidelijk. Niemand heeft kennelijk zin.
Aug 11, 2015 17:55:35 GMT
Rhyme: Jawel ik! Maar het is hoogseizoen bij de pretparken dus is het gewoon heel druk Nog 3 weken en dan is het als het goed is weer rustig!
Aug 16, 2015 13:56:59 GMT
Jonathan: de drie weken zijn geloof ik wel om? Waar is iedereen?! =(
Sept 16, 2015 17:24:55 GMT
Blaze: Sorry, niet de beste post, maar het is iets
Sept 22, 2015 22:08:38 GMT
Lilith: Yay!!! Nu nog ook in andere topics alsjeblieft 0=)
Sept 23, 2015 13:20:02 GMT
Een stad waar de wolken de zon overheersen, waar genetische modificatie in optocht is. Zowel om mensen onsterfelijk te maken (Dit natuurlijk nooit helemaal zou lukken. Maar wel dat ze genezen van verwondingen.), als om fetisj mutanten te creëren.
Zo proberen ze dan ook het kweken op mensen, het doorkweken van zenuwstelsels die meer aan kunnen en zichzelf helen. Maar dit doen ze niet zonder wat hulp van hun gevangenen.
The Golden Maria was een van de wat kleinere café's in the Above, maar desalniettemin een zeer gezellige. Het was er aangenaam druk, de sfeer was goed en de drank beter. Achter de bar stond een jonge vrouw in een grijze sweater. Haar zwarte haar was op enkele lokjes na opgestoken en ze was druk bezig van alles in te schenken. Ondertussen praatte ze vrolijk wat aan met de klanten. Het was al laat en haar dienst zat er met een half uurtje op, maar ze was nog energiek zat en vermaakte zich prima. Veel van de klanten kwamen hier vaker en ze kende ze evengoed als zij haar. Het gaf het werk iets extra's. "Ivey, mag ik nog een biertje van je?" vroeg een jonge man met kort, rood haar amicaal. Ivey tapte er een voor hem in en schoof het over de bar zijn kant op. "Hier. Hoe is het met Tommy?" vroeg ze, haar hoofd iets schuinhoudend. De man grijnsde. "Lorna heeft haar handen vol aan hem, maar hij kent al iets van zes woordjes!" Ivey grinnikte. Zelf moest ze er niet aan denken, kinderen, maar het enthousiasme van Manny was aanstekelijk en ze gunde het de man en zijn vrouw van harte. "Ik hoop alleen dat het niet al te hard gaat. Ik ben door mijn werk al zo weinig thuis, ik wil het niet allemaal missen." Dat kon zelfs Ivey goed snappen. Ze kon er echter niet teveel op in gaan, want een groepje vriendinnen trok haar aandacht. Ze leken al redelijk aangeschoten, maar haalden desondanks hun neus niet op voor nog een rondje. Ivey voorzag ook hen van hun bestelling, waarna de rust eventjes wederkeerde en ze haar blik over de ruimte liet gaan. Echt ambitieus was ze nooit geweest; ze vond het wel prima hier te werken. Lekker low-profile, gezellige klanten en veel aanspraak. "Hee, schat, hoe laat ben je vrij?" vroeg een jongeman ineens die ze nog niet eerder had gezien. Ivey grijnsde. "Wat dan, durf je niet alleen naar huis?" vroeg ze plagend. "Ik dacht eerder dat een leuke meid als jij wel een beschermengel kon gebruiken - een vodka graag." "Hier- nou, als je er een vindt, geef me zijn nummer," zei Ivey luchtig, hem zijn drankje toeschuivend.
Frank was er ondertussen gewend aan geraakt om op zijn hoede te zijn als hij over straat ging, maar rond deze tijd van de dag, als de zon laag aan de horizon stond, hoefde hij gelukkig niet al te veel over zijn schouder te kijken. In plaats van het nette pak dat hij normaal gesproken droeg had hij nu een simpele sweater en een spijkerbroek aangetrokken voor hij van huis ging. Sinds hij enkele maanden geleden ontslagen was deed hij minder moeite om er netjes uit te zien. Met licht opgetrokken schouders tegen de koele avondlucht stapte hij een café binnen en rilde even bij de plotselinge verandering van temperatuur. Hij was er nog nooit eerder geweest - het café lag in een deel van de stad waar hij nauwelijks kwam, maar er hing een gezellige sfeer in de lucht. Het was redelijk druk, maar daar had hij alles behalve problemen mee. Met zijn handen in de zakken van de sweater baande hij zich een weg door de mensen richting de bar aan de andere kant van de ruimte, liet zich op een barkruk zakken en wierp een korte blik over zijn schouder voor hij met zijn onderarmen op de bar leunde en zijn blik op de donkerharige barvrouw liet rusten. Een groepje meiden naast hem bestelde wat te drinken, en heel even was hij door één van hen afgeleid toen hun blikken elkaar kruisten. Maar toen ze hun bestelling hadden en de jonge vrouw haar rug naar hem omdraaide keerde hij zich weer om naar de bar, en een seconde later was hij haar weer vergeten. Hij had zijn portemonnee tevoorschijn gehaald en wachtte geduldig tot de barvrouw zijn bestelling op kwam nemen.
Een nieuwe klant, een die ze ook nog niet eerder had gezien, trok haar aandacht en ze richtte zich op hem, blij van de erbarmelijk sneue flirtpogingen verlost te zijn zonder onbeschoft te hoeven doen. Hij zag er vrij gewoontjes uit, maar dat zei hier op zich vrij weinig. Je zou van Ivey ook niet zeggen dat ze met haar twee krachten de meest halsbrekende toeren uit kon halen. "Wat kan ik je inschenken?" vroeg ze luchtig aan de jongeman. Ze veegde vlug met een doekje over het deel van de bar dat alleen voor haar toegankelijk was en schoof de doek toen weer aan de kant.
(kort, sorry, maar kon niet echt veel meer zonder het te rekken)
Frank keek op toen de jonge vrouw hem aansprak en glimlachte even. Snel ging hij wat rechter op de kruk zitten en haalde een hand door zijn donkere haar. 'Een vodka, alsjeblieft.' Hij was hier toch te voet gekomen, en één glaasje kon weinig kwaad. Hij liet zijn hoofd in zijn rechterhand rusten, zijn elleboog op de bar, en haalde ondertussen wat geld tevoorschijn om haar zo te betalen. Toen het glas voor hem stond glimlachte hij opnieuw naar haar. 'Dank je.' Hij keek even hoeveel geld hij voor haar had neergelegd, aarzelde even toen hij zag dat hij wat teveel had gepakt en schoof het toen langzaam naar haar toe. Ze kon, net als hij, het geld waarschijnlijk wel gebruiken.
Ivey knikte. "Komt voor elkaar," zei ze, een glaasje inschenkend. Ze schoof het over de bar naar hem toe. Het verbaasde haar dat hij direct betaalde, maar ach, sommigen hielden het bij één drankje, op zich niet zo vreemd. Ze borg het geld op en leunde over de bar. "Eerste keer hier?" vroeg ze luchtig. Het was even rustig aan de bar en zin in een gesprek met die kerel van eerder zag ze niet echt zitten. Ze stak even kort haar hand op naar een oudere man die binnenkwam, ook iemand die hier frequent kwam. De man nam plaats aan een tafeltje bij een paar andere stamgasten. Er kwam hier volk van vrijwel elke leeftijdscategorie. Het mengde niet echt, maar ruzie kwam ook niet echt vaak voor. Niet dat het ook de kans kreeg. Jeremy, de uitsmijter, vond het best als je wilde vechten, maar dat deed je dan maar buiten.
Frank had zijn portemonnee weer weggestopt, ging wat rechter zitten en sloot zijn hand om het glas dat ze voor hem neer had gezet. Enkele momenten lang staarde hij in de transparante vloeistof voor haar stem hem weer deed opkijken. "Eerste keer hier?" Hij knikte op het moment dat ze iemand groette die achter hem stond, waardoor hij even om keek voor hij zich weer tot haar richtte. 'Ja. Ik kom sowieso niet vaak in cafés als dit,' gaf hij toe, waarna hij zijn glas iets ophief. 'Maar het alternatief om alleen in stilte thuis te zitten klinkt niet bepaald aantrekkelijk, niet?'
Ivey grinnikte toen ze de jongeman om zag kijken. "Stamgast," verduidelijkte ze met een grijns waarna ze luisterde. "Absoluut," antwoordde ze toen. "En je hebt meteen het beste café in de stad uitgekozen," voegde ze er met een knipoog aan toe. Een stevige, kalende man kwam een rondje voor hem en zijn vrienden halen, dus Ivey liet de jongeman even alleen met zijn vodka, de man bedienend. "Let een beetje op Bill, ik wil 'm niet weer aan het kotsen hebben," zei ze, terwijl ze de man het kartonnetje met de glazen bier erin overhandigde. Deze lachte. "Laat maar aan mij over mop, ik gooi 'm naar buiten voor het mis gaat." En met die woorden verdween hij weer in de menigte, en Ivey richtte zich weer tot de nieuweling. "Kom je hier een beetje uit de buurt?"
"Absoluut," antwoordde ze. "En je hebt meteen het beste café in de stad uitgekozen." Ze knipoogde naar hem, en hij sloeg grijnzend zijn ogen neer. 'Dat is fijn om te horen.' Met zijn hoofd iets naar rechts gekanteld volgde hij het gesprek tussen de jonge vrouw en de man die enkele seconden geleden gearriveerd was en zijn bestelling van haar over nam. "Kom je hier een beetje uit de buurt?" Frank keek weer naar haar op en schudde toen zijn hoofd. 'Ik woon letterlijk aan de andere kant van de stad. Dat is ook een van de redenen waarom ik hier nog nooit geweest ben.' Hij was even stil voor hij zich voorstelde. 'Frank Donovan, trouwens.' Hij glimlachte even.
Michelle keek op het briefje wat ze had. Er stonden aanwijzingen op en de naam van de plek waar ze zou moeten wachten. De jonge vrouw keer ervan op. Haar ogen gleden over de buitenkant van het gebouw. Ze zuchtte even. Waarom moesten die zakenmannen altijd op zo'n manier afspreken? Zo ordinair. Michelle sloeg haar ogen neer en verfrommelde het papiertje op boze wijze in haar vuist. Op het moment dat ze ontspande, liet ze het frommeltje op de grond vallen om door de wind te worden weggeblazen. Met haar beheersing teruggevonden, deed ze haar ogen weer open. Eenmaal haalde ze diep adem, voordat ze besloot om het etablissement te betreden. Binnen voelde het aangenaam warm aan. Het was er druk en direct voelde Michelle zich niet op haar gemak. Hopelijk was het snel voorbij. Kort frunnikte ze aan de choker die ze om had. Stom genoeg bood haar sieraad van gevangenschap haar enige troost. De wetenschap en daarmee geruststelling dat aan al die afspraken een einde zat. Puur omdat ze later weer zou worden opgehaald. Even bleef Michelle bij de deur staan rondkijken. Ze probeerde te zien of haar afspraak er al was. Dit bleek niet het geval te zijn, waardoor ze besloot om aan de bar te gaan wachten. Vanaf daar hoopte ze de ingang in de gaten te kunnen houden.
Maar het is hoogseizoen bij de pretparken dus is het gewoon heel druk 
Nog 3 weken en dan is het als het goed is weer rustig! 
