Een stad waar de wolken de zon overheersen, waar genetische modificatie in opkomst is. Zowel om mensen onsterfelijk te maken (Dit natuurlijk nooit helemaal zou lukken. Maar wel dat ze genezen van verwondingen.), als om fetisj mutanten te creëren.
Zo proberen ze dan ook het kweken op mensen, het doorkweken van zenuwstelsels die meer aan kunnen en zichzelf helen. Maar dit doen ze niet zonder wat hulp van hun gevangenen.
Jonathan: Oké... duidelijk. Niemand heeft kennelijk zin.
Aug 11, 2015 17:55:35 GMT
Rhyme: Jawel ik! Maar het is hoogseizoen bij de pretparken dus is het gewoon heel druk Nog 3 weken en dan is het als het goed is weer rustig!
Aug 16, 2015 13:56:59 GMT
Jonathan: de drie weken zijn geloof ik wel om? Waar is iedereen?! =(
Sept 16, 2015 17:24:55 GMT
Blaze: Sorry, niet de beste post, maar het is iets
Sept 22, 2015 22:08:38 GMT
Lilith: Yay!!! Nu nog ook in andere topics alsjeblieft 0=)
Sept 23, 2015 13:20:02 GMT
Een stad waar de wolken de zon overheersen, waar genetische modificatie in optocht is. Zowel om mensen onsterfelijk te maken (Dit natuurlijk nooit helemaal zou lukken. Maar wel dat ze genezen van verwondingen.), als om fetisj mutanten te creëren.
Zo proberen ze dan ook het kweken op mensen, het doorkweken van zenuwstelsels die meer aan kunnen en zichzelf helen. Maar dit doen ze niet zonder wat hulp van hun gevangenen.
De geur van alcohol was flink aanwezig in de discotheek. In de donkerte van de disco, waren het de gekleurde lampen die ervoor zorgde dat niemand in duisternis was gehuld. De hitte in het gebouw was overweldigend en je zou zeggen dat er teveel mensen waren. Maar hoewel er zoveel mensen waren, leek niemand echt op te letten. Niemand in de club was nog geheel bij zinnen. de WC werd niet enkel meer gebruikt om je blaas te legen. Het was zelfs onduidelijk geworden welke het vrouwen toilet en het mannen toilet was. Een jongen met donker haar wurmde zichzelf tussen de mensenmassa door om bij de bar te komen. Zijn ogen stonden zoekend, alsof hij een specifiek iemand zocht. "Hey, jij." Een grijns op zijn lippen terwijl hij omkeek. De duisternis was in zijn voordeel. Normaal gesproken keken dames hem eerst een volle minuut in de ogen. Een geel oog en een blauw oog? Hoe dan, was dat wel normaal en moet ik er iets van zeggen? Nu was dat niet het geval, hoewel je het verschil zou kunnen zijn, kon het nu ook een speling zijn van het licht. "Ja?" Diezelfde grijns op zijn lippen en het meisje werd er enkel blijer van. Ze kwam dichterbij hem staan, niemand rook lekker in deze tent; dus zij ook niet. Maar het bloed wat door haar aderen liep was niet verkeerd. Hij voelde zijn lust omhoog komen. "Ik wil wel wat te drinken." Ze keek hem afwachtend aan. Hij had geen geld, maar alsnog bleef de grijns staan. "Wat levert mij dat op?" De vraag was serieus gesteld alsnog giechelde het meisje. Ze kwam nog een stapje dichter naar hem toe en legde haar hand tussen zijn benen. "Zoiets." Zei ze verleidend en dat leek voldoende te staan. De jongen stond op om zijn lippen op die van haar te drukken. De zoen werd onderbroken, het meisje keek hem speels aan. "Niet hier." Alweer dat lachje en ze pakte zijn pols om hem mee te nemen naar een hoek waar het donker was. De kus werd weer voortgezet en zijn handen verdwenen onder haar shirt, terwijl zij met de knoop van zijn spijkerbroek speelde. Hij haalde een hand onder haar shirt vandaan, terwijl hij met zijn lippen richting haar hals ging. Een hand werd op haar mond gelegd en voordat het meisje wist wat er gebeurde, plantte hij zijn tanden in haar hals. Hij voelde hoe zij hem weg wilde duwen en hij beet iets harder door. De gedempte gil onder zijn vingers kon hij net horen, maar door de harde muziek zouden andere met een normaal gehoor dit niet kunnen horen. Toen hij de tanden uit haar hals haalde, schoof ze langs de muur op de grond en hij pakte een glas bier om deze achterover te halen. Het bloed veegde hij af aan de mouw van zijn zwarte shirt en hij was van plan om op zoek te gaan naar een nieuw glas bier en een nieuw slachtoffer. Hij was normaal gesproken al bloeddorstig, maar met iets teveel alcohol in zijn systeem was dat net iets erger.
Vervloekingen mompelend stond Michelle aan de bar. Het was vreemd genoeg één van de meest veilige plekken in de drukke discotheek waar het stonk naar hormonaal geschommel in een saus van overvloedige alcohol. Hoe lang zou deze avond nog duren? Ze wist het niet. Haar meester zou pas vertrekken als hij genoeg had gehad. Iets wat lang kon duren. Vooral met zoveel schaars geklede dames in de club. Ongetwijfeld zat haar meester nu op de wc met zijn pik in de ene en zijn vingers in een ander. Michelle trok kort met haar neus om die gedachten en schudde haar hoofd in een poging het beeld erbij kwijt te raken. Smerig. Niet te ver van haar af, meldde een jonge vrouw stellig tegen een jongen dat ze drinken wilde. Kort keek Michelle in de generale richting van de scène. Kennelijk was het iets wat afgekocht kon worden met vunzigheid. Want de twee verdwenen in de mensenmassa en de blik in de ogen van het meisje hadden genoeg gezegd. Was er dan niemand in de club die niet van plan leek te zijn zijn of haar lichaam te verkopen voor iets lulligs als drank? Hoe zielig. 'Hé, wat sta je hier alleen', merkte ineens iemand op. Michelle keek naar haar andere zijde, in het gezicht van een jongeman die duidelijk al wat te veel op had. De jongen legde zijn arm om haar middel. 'Ik kan je wel gezelschap houden', sprak hij met dubbele tong. 'Als je begrijpt wat ik bedoel.' Zo subtiel... Zo compleet achterlijk! Michelle haar grip op haar glas werd iets sterker. Ongemerkt verschenen er enkele barstjes onder de plekken waar haar vingers zaten. Als het had gekund. Als ze het had gemogen. Dan zou ze de jongen direct tot houtskool verbranden. 'Nee bedankt', antwoordde ze ongeamuseerd. 'En haal je smerige poten van mijn lijf', bromde ze. 'Pff, je hoeft geen zure kut te zijn hoor', sprak de jongen. 'Ik weet zeker dat ik het wat zoeter kan maken', stelde hij en trok Michelle van de bar weg. 'Laat me los!', riep ze uit. 'Stop met tegenstribbelen', zei de jongen boos en hij probeerde om de overhand te krijgen. Met moeite wist Michelle haar vuur tegen te houden, maar ze kon niet voorkomen dat haar hand met gescherpte klauwen uitschoot. De jongen slaakte een kreet en greep naar zijn gezicht, terwijl hij achteruit stommelde. Dit zorgde ervoor dat hij tegen iemand anders opbotste.
Hij wilde terug de mensenmassa inlopen, iets wat hem deels was gelukt. Maar hij bleef staan door de geur van bloed dat zijn neus had bereikt. Nog geen seconde later hoorde hij een schreeuw door de drukte heen. Een scheve grijns kwam op zijn lippen, was het iemand die problemen aan het veroorzaken was? Een gevecht, of was het juist nog beter? Hunter duwde zichzelf richting het bloed en naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Hij was er sneller als dat hij had gehoopt en hij zag net hoe de jongen met het bloed op zijn gezicht, zijn ogen angstig op een jongedame had gericht. "Flikker op." Zei een meisje die de jongen weer een andere kant op duwde en voordat de jongen ervandoor kon gaan, greep Hunter zijn pols vast om hem mee te sleuren uit de mensenmassa. Hij liep langs de jongedame af die de jongen nog steeds vol ongeloof aan bleef kijken en in het voorbijgaan was het enige wat Hunter zei. "Je wil geen aandacht op jezelf vestigen." Hoewel hij daar zelf ook vaak genoeg goed in was, had hij in de laatste paar dagen toch geleerd dat het belangrijk was dat je zo stil mogelijk was en dat je vooral niet doodde. Iets wat hij het ergste vond. Het geluid van een stervend hard was niet zo verkeerd. Hij duwde de jongen tegen de muur aan. "Met wie was je in gevecht?" Hij keek hem serieus aan en de jongen stamelde dat het een meisje was. Zwart haar, maar blijkbaar had hij het feit dat ze Aziatisch was niet eens opgemerkt. Dat was mooi en zonder de jongen ook nog een blik waardig te geven, liep hij terug naar de bar. Onderweg had hij in de hete mensenmassa wat geld van iemand weten te stelen en was met het briefje in zijn hand aan de bar gaan zitten om een bier te bestellen. De Aziatische dame zou hij zo toch niet een twee drie meer terug kunnen vinden...
Nadat ze had uitgehaald, liep Michelle terug naar haar plekje aan de bar. Misschien één of twee hadden door hun waas van dronkenheid opgemerkt dat zij de jongeman niet met zomaar nagels had geraakt. Echter, omdat hij vrijwel direct leek te zijn verdwenen, kon niemand het zeker zeggen. Kort keek ze naar het bloed aan haar nagels. Om daar vanaf te komen, begon ze er één voor één op te zuigen. Niet dat ze de smaak van bloed lekker vond, maar ermee blijven rondlopen was ook niet haar ding.
Michelle voelde zich na het incident nog meer opgelaten dan dat ze al in het begin was. De frustratie en nervositeit namen exponentieel toe. Dit zou zij niet lang meer uithouden, terwijl haar meester vast en zeker nog lang niet klaar was. Kort liep Michelle haar blik langs de mensen in haar nabijheid glijden. Iedereen leek het incident alweer vergeten te zijn. Mensen schuurden langs elkaar heen op ritmische wijze, of hingen aan de bar te drinken. Vaag meende Michelle een bepaalde kop te herkennen. De jongen uit het bos. Dezelfde jongen die iets had gezegd in het voorbij gaan zojuist. Niet dat ze erg goed had kunnen horen wat hij had gezegd, maar ze meende dat hij meer wist dan de meesten hier. Dat was niet goed. Tenminste, het liet Michelle onveiliger voelen. Ondanks dat de jongen nog niks had misdaan. Voor nu. Kort beet Michelle op haar lip, terwijl ze haar blik weer op haar nagels richtte. Wat was nu het beste om te doen? Misschien moest ze zichzelf, en feitelijk daarmee ook anderen in bescherming nemen en de jager vragen. Ja. Dat was het beste. Zij kon Michelle gezelschap houden en de rest op afstand houden zonder bloed te trekken. Zonder aandacht was ijdele hoop, want dat zou gewoon niet lukken met hoe de Jager eruit zag. Toch was het de minste van twee kwaden op het moment. Michelle pakte haar mobieltje erbij. Het was nog een ouder model met enkel de opties om te bellen of te sms'en. Snel typte ze een berichtje en drukte op verzenden. Nu was het afwachten. Met wat geluk zou het niet te lang duren. Iets hoopvol richtte ze haar blik op naar de ingang.
Hij streelde door zijn haren. Hoewel hij voldoende bloed op had, was de lust niet geheel verdwenen. Het was misschien ook een andere soort lust, niet zozeer alleen naar bloed. Hunter pakte enkele slokken van het bier om vervolgens naar de dansende mensen te kijken. Hoewel hij er vrij weinig problemen mee had om te genieten van dronken mensen, waren ze tegelijkertijd ook onaangenaam. Ja, ze waren makkelijk en zowel bloed als seks was van het te krijgen. Toch verveelde het op z'n tijd, zoals nu. Maar hij had geen thuis waar hij naartoe kon, geen plaats die van hem was en waar hij tot rust kon komen. Vandaar dat hij hier zat, hij moest ergens verblijven. Hunter keek terug naar de bar en zijn blik viel op de Aziatische dame. Hij had haar niet verwacht terug te zien en met het bier in zijn hand liep hij naar haar toe om zichzelf op de kruk naast haar te plaatsen. Hij moest er daarvoor wel iemand aftrekken, maar dat was niet moeilijk. De jongen was dronken genoeg om zichzelf te verdwalen in de massa. "Hij zal zich er waarschijnlijk niks van herinneren morgen." Zei hij rustig en met een kleine grijns naar haar keek. "Mocht hij niet aan je komen?" Nog steeds diezelfde grijns. Normaal kwamen gevechten namelijk doordat jongens teveel aan meiden zaten. Soms aan de verkeerde, soms aan die van iemand anders. De meeste zorgde er echter niet voor dat deze diepe sneeën eraan overhielden.
Iemand eiste een plek naast haar op. Michelle keek opzij en zag een bekende jongen. Niet dat ze hem echt herinnerde van zojuist. Nee, ze herkende hem van die keer in het bos. Ook dat nog. Ze wilde de jongen gaan negeren, maar helaas sprak hij haar aan. Over dat de griezel van eerder het zich waarschijnlijk niet zou herinneren en of zij niet aangeraakt mocht worden. 'Ik heb een hekel aan mensen die denken dat ze zich zomaar iets kunnen toe-eigenen', zei Michelle netig. Als die jongen nu naast haar dacht dat hij andere kansen had, dan had hij het goed mis. 'Daarbij heb ik al iemand.' Ze klonk niet echt blij.
Bij de ingang leek er lichte commotie te zijn. Hoopvol probeerde Michelle langs de jongen heen te kijken. De commotie verdween alweer. Misschien was het dan toch niks. Shit...
"Dan ben je op de verkeerde plaats." Grijnsde Hunter geamuseerd. Ja, hij vond het iets grappigs hebben, deze dame leek hier totaal niet thuis te horen. Ze had al iemand en hij schudde zijn hoofd. "Ik ben net verzadigd." Zei hij dan ook. "Maar als je al iemand hebt.. Waarom is deze hier dan niet?" Een frons, want wat deed een dame, deze blijkbaar al iemand had; in een plek zoals deze? Als het een leugen was geweest, vond hij het ook goed, maar als het geen leugen was, kon dit nog eens interessant worden.
'Je meent het', merkte Michelle sarcastisch op over zijn opmerking dat ze hier dan verkeerd was. 'Ik zit hier ook niet voor mijn lol of op vrijwillige basis', reageerde ze nog altijd stekelig. Waarom degene met wie ze was dan niet hier bij haar aanwezig was? 'Omdat hij bezig is zichzelf te "verzadigen" op het toilet', antwoordde ze misprijzend.
Coward!
Oct 20, 2016 17:59:11 GMT
Rank
Posts
A rookie
46
When a rose withers, all that remains is a rotting corpse...
Lilith was de club binnengestapt. Er was iemand bij de deur die moeilijk deed over haar uiterlijk, maar na een kort en vriendelijk gesprek leek alles ineens in orde te zijn. Met een lichte glimlach rond haar lippen passeerde ze mensen in allerlei houdingen. Goh, het was wel erg druk hier. Het hormonengehalte lag hoog. Jammer dat ze er nu niks mee kon doen, ze was er immers enkel omdat om haar aanwezigheid was gevraagd en ze zou niet teleurstellen door doodleuk met anderen mee te doen. Haar vriendin moest ergens aan de bar zitten, dus daar liep Lilith naartoe.
Ze zat hier niet voor haar lol of op vrijwillige basis? "Ik zie niemand die je tegenhoud. Je kan toch gewoon gaan?" Vroeg hij niet begrijpend. Ze had geen handboeien om, dus het leek hem dat ze gewoon kon gaan. Ook leek het hem niet dat er zomaar iemand haar tegen zou houden bij de deur. Hij was bezig op het toilet? "Ja, je kan ondertussen beter buiten naar het toilet gaan." Zei hij met een lichte grijns. Het toilet was er niet meer voor om te plassen. Het was juist goed om daar te komen als je een beurt wilde.
'Ik mag niet zomaar weg', mompelde Michelle somber. Kort keek ze weer naar de jongen. Wat kon hem het schelen eigenlijk? Kennelijk vond hij het wel amusant dat het toilet nu enkel leek te worden gebruikt voor neuken. 'Wat houdt jou hier?', vroeg ze nukkig.
Ze mocht niet zomaar weg. Hoezo liet zij zich zo makkelijk vertellen wat te doen? "Je mag niet zomaar weg? Ben je een slaaf van iemand?" Vroeg hij geamuseerd. Natuurlijk was ze geen slaaf, toch? Als je ergens niet wilde zijn, dan ging je weg, dat was zijn idee. Ze vroeg wat hem hier hield en hij haalde zijn schouders op. "Seks, bloed en drank." Zei hij nuchter, hij verwachtte dat door de krassen bij de jongen, zij ook iets was. Dus vandaar dat hij bloed ertussen gooide. Sowieso was hij soms te lomp met dingen zeggen.
Michelle zuchtte. 'Ja, ik ben iemand zijn eigendom', zei ze en keek van de jongen weg. Hij was vreemd. Hij was irritant en waarom wist hij dat je iemands eigendom kon zijn. Wist hij net als de Jager meer over de zaken die speelden in deze klote stad? 'Bloed?', herhaalde Michelle fronsend. 'Wat bedoel je met dat je hier voor bloed bent?', vroeg ze achterdochtig. Was hij erop uit om iemand te vermoorden? Gewoon, voor de lol vermoorden?
Ze was iemand zijn eigendom? Hij keek haar verbaasd aan. Het was een grapje geweest, hij had namelijk niet verwacht dat er iemand was die werkelijk iemands eigendom was. Spullen, ja dat kon een eigendom zijn, maar een persoon toch niet? Wat hij bedoelde om hier voor bloed te zijn, hij had gedacht dat ze het wel zou begrijpen. "Zoals ik zei: bloed, bijten, drinken en vervolgens herhalen?" Wat was er aan te bedoelen?
Maar het is hoogseizoen bij de pretparken dus is het gewoon heel druk 
Nog 3 weken en dan is het als het goed is weer rustig! 
