Een stad waar de wolken de zon overheersen, waar genetische modificatie in opkomst is. Zowel om mensen onsterfelijk te maken (Dit natuurlijk nooit helemaal zou lukken. Maar wel dat ze genezen van verwondingen.), als om fetisj mutanten te creëren.
Zo proberen ze dan ook het kweken op mensen, het doorkweken van zenuwstelsels die meer aan kunnen en zichzelf helen. Maar dit doen ze niet zonder wat hulp van hun gevangenen.
Jonathan: Oké... duidelijk. Niemand heeft kennelijk zin.
Aug 11, 2015 17:55:35 GMT
Rhyme: Jawel ik! Maar het is hoogseizoen bij de pretparken dus is het gewoon heel druk Nog 3 weken en dan is het als het goed is weer rustig!
Aug 16, 2015 13:56:59 GMT
Jonathan: de drie weken zijn geloof ik wel om? Waar is iedereen?! =(
Sept 16, 2015 17:24:55 GMT
Blaze: Sorry, niet de beste post, maar het is iets
Sept 22, 2015 22:08:38 GMT
Lilith: Yay!!! Nu nog ook in andere topics alsjeblieft 0=)
Sept 23, 2015 13:20:02 GMT
Een stad waar de wolken de zon overheersen, waar genetische modificatie in optocht is. Zowel om mensen onsterfelijk te maken (Dit natuurlijk nooit helemaal zou lukken. Maar wel dat ze genezen van verwondingen.), als om fetisj mutanten te creëren.
Zo proberen ze dan ook het kweken op mensen, het doorkweken van zenuwstelsels die meer aan kunnen en zichzelf helen. Maar dit doen ze niet zonder wat hulp van hun gevangenen.
Lilith kwam de club net binnenlopen. Ze droeg haar zwarte lederen broek, met een zwart naveltruitje en daar overheen een zwarte, lange, lederen jas. Haar haren had ze simpel in een hoge staart opgebonden. Jay, de eigenaar, keek even op van zijn laptop en knikte haar als wijze van begroeting toe. 'Hoi Jay', begroette Lilith hem terug. 'Bijna klaar met de playlist van vanavond?', vroeg ze, terwijl ze zich bij hem voegde achter de bar. Jay wreef even over zijn felblauw geverfde sik. Hij tikte met zijn vinger nog een paar keer op de touchpad van zijn laptop. Het was een verouderd model, maar werkte nog prima. De laptop was aangesloten op de boxen en verzorgde zo op een bandloze avond de muziek. 'Hm... Ja, zo moet ie goed zijn', mompelde Jay meer tegen zichzelf. Lilith hing haar jas even achter weg, en spiekte vervolgens over zijn schouder. Snel liet ze haar blik over de eerste rij nummers gaan. 'Gewoon op shuffle en dan komt het wel goed', verzekerde ze hem. 'Sowieso zullen er wel verzoekjes komen.' 'Daar hoop ik op, want dat spekt de fooienpot altijd wel lekker', stemde Jay in. Hij drukte op play en direct speelde Poison van Alice Cooper door de club. Het was nog vroeg, dus de mensen zouden pas later komen, tenzij er deze keer vroege vogels waren. Jay verdween vervolgens naar achteren om de voorraden door te nemen. Lilith bleef achter de bar staan. Ze maakte alvast een gootsteen gebruiksklaar, waarna ze voor zichzelf wat fris inschonk. Nu kon het nog. Straks waarschijnlijk niet meer, dan zou het te druk zijn om rustig zelf iets te kunnen drinken wat geen drank zou zijn.
Hij was een toilet in gestrompeld. Het was hem gelukt om verband ergens vandaan te halen en nu was het een kwestie van het om dat afgrijselijke ding om zijn hals te binden. Het was niet iets waar hij mee te koop ging lopen en dat was dan ook de reden waarom hij zijn haren iets langer had aan de achterkant. Maar zelfs daar werd hij soms niet goed van en op dit moment had een of andere vrouw er wat dunne vlechtjes in gemaakt. Hij moest weer naar de kapper. Maar hij voelde zich de laatste tijd nogal zwak en iedereen die hij tegen kwam kon hij wel wat aandoen. "Rot op." Mompelde hij tegen zichzelf, terwijl hij naar de gebroken spiegel keek. Langzaam opende hij de deur van het gammele hokje wat ooit een mooie wc zou zijn geweest en greep een man die voorbij kwam. Hij plantte zijn tanden in de hals van de man om zich met zijn bloed te voeden. Beter... Veel beter. Hij rechtte zijn rug iets, terwijl hij zijn haar wat fatsoeneerde. Hunter was het eens met zijn nieuwe leren jack, de zwarte blouse die hij had bemachtigd was ook niet heel verkeerd, enkel niet helemaal zijn stijl. De spijkerbroek zat vol met gaten en was net oke te noemen. Zijn schoenen waren lelijke sneakers, maar het was goed genoeg. Hij liep de straat over om het eerste gebouw binnen te lopen die muziek draaide. Harde muziek wel te verstaan en Hunter nam plaats aan de bar. Hij graaide wat geld uit zijn leren jack. "Doe maar iets sterks." Zei hij wat afwezig terwijl hij rondkeek en zich verbaasde over hoe het er hier uitzag.
Oct 20, 2016 17:59:11 GMT
Rank
Posts
A rookie
46
When a rose withers, all that remains is a rotting corpse...
Lilith had al opgekeken toen de deur openging. Er was werkelijk een vroege vogel? Even dacht ze nog dat het wellicht een verloren schaap was, maar de persoon die kwam binnenlopen, leek wel prima in het plaatje van de klandizie te passen. De jongeman in kwestie kwam aan de bar zitten. Hij deed een graai in zijn jaszak en sloeg vervolgens wat geld op de toog. 'Doe maar wat sterks', zei de man zonder haar aan te kijken. Lilith pakte een glas en schonk een enkele whiskey in. Ze zette het voor de jongeman neer, die nog steeds om zich heen aan het kijken was. De ruimte was niet overdreven groot, maar ook niet klein. Hij zat nu in het lounge gedeelte van de club. Behalve aan de bar, kon men ook aan een tafeltje plaats nemen. Dan verder aan zijn rechterkant was de dansvloer met gekleurde verlichting. Op de kop was een klein podium dat nu leeg was. Erop stond wel een bord met de aankondiging voor een bandje, maar die zouden pas de volgende avond spelen. 'Gevochten?', vroeg Lilith kijkend naar het verband om zijn nek, terwijl ze het wisselgeld naast zijn glas neerlegde.
Zijn rode ogen leken niet geheel te kunnen plaatsen waar hij nu eigenlijk aan was gekomen. Waarom vroeg hij sowieso om wat sterks? Hoe laat was het? Het was druk in zijn hoofd en het was hem dan ook niet geheel duidelijk waar hij nu eigenlijk vandaan kwam en hoe hij nu hier kwam. Maar hij werd uit zijn gedachte gehaald door een vraag. Nu pas keek hij werkelijk naar degene die achter de bar stond. Het uitzicht beviel hem wel, dat was niet eens het vervelende, meer het feit dat hij nu niet wist wat er precies aan de hand was. Had hij teveel gedronken? "Zoiets." Mompelde hij en keek naar het glas. "Hoe laat is het?" Vroeg hij haar toch en klemde zijn hand om het glas om de drank in zijn mond te gieten. Het voelde beter als dat hij had verwacht en een kleine grijns verscheen dan ook op zijn gezicht. "Dus, wat is deze plek?" Vroeg hij toen met nog steeds dezelfde grijns op zijn lippen. Hij leek zich steeds meer thuis te voelen in deze, nogal vreemde wereld en hij kreeg wat meer een nonchalante houding.
Oct 20, 2016 17:59:11 GMT
Rank
Posts
A rookie
46
When a rose withers, all that remains is a rotting corpse...
Lilith fronste kort om de rode ogen. Wat ze al direct zag, was dat het geen lenzen waren. Dat was niet handig van de jongeman. Gelukkig was het nu nog vroeg en was de club nog verder leeg. Zelf bleef hij wat vaag over wat er met zijn nek was. Hij hoefde ook geen antwoord te geven, maar Lilith wilde ook geen moeilijkheden in de club. Uit het niets vroeg hij naar de tijd. 'Het is iets over achten', antwoordde ze, terwijl ze hem bleef observeren. Hij zag er slecht uit, vond ze. Niet dat het haar zorg was, maar misschien waren ze beter af zonder deze klant. Kort keek Lilith over haar schouder. Jay was nog wel even achter bezig. Gelukkig. Ze wendde haar blik terug op de jongeman. 'Dus, wat is deze plek?', vroeg hij. Lilith maakte kort een gezicht. Kon hij dat niet zien dan? Ze wist wel dat Black Lace niet zo veel voorstelde tegenover de luxere clubs in The Above, maar dan nog. 'Dit is een nachtclub. Er komen hier vooral mensen die er een alternatieve stijl op na houden', legde Lilith kort uit. 'Je lijkt er best bij te passen', merkte ze op.
Hij keek even bedenkelijk toen ze zei dat het iets over achten was en knikte. Ja! Een nachtclub. hoe kon hij niet op die naam zijn gekomen? Hij sloot zijn ogen even, hij moest geld hebben of iets dergelijks. Hij wilde zich opfrissen, hij voelde zich nogal vies. Hij keek om toen hij voetstappen hoorde. Een man kwam binnen, een hand op zijn hals. Tussen zijn vingers kwam bloed gesijpeld en Hunter keek even moeilijk, dat was die man... Hij had geluk dat de man hem echter niet leek te herkennen. Hij kwam dichterbij en het leek alsof hij wat wilde zeggen. "Help..." Mompelde hij zacht, misschien had hij geluk gehad dat het zo donker was geweest in het toilet en Hunter slikte dan ook bij de geur van het bloed. Hij voelde hoe zijn tanden groeide en hij wende zijn gezicht dan ook af. Hij probeerde zijn ademhaling te controleren, maar het leek iets te zijn wat onmogelijk was. Duwde dan ook het geld in haar richting. "Hetzelfde." Zei hij dan ook tussen zijn kaken door en de jongen die eerst een grijns op zijn lippen had staan, keek nu strak voor zich uit. Duidelijk dat hij niet naar de man wilde kijken.
Oct 20, 2016 17:59:11 GMT
Rank
Posts
A rookie
46
When a rose withers, all that remains is a rotting corpse...
De deur ging wederom open. Ergens begon Lilith het nu vervelend te vinden. Zo vroeg en dan al volk?! Haar blik veranderde echter, toen met het opengaan van de deur ook de geur van bloed naar binnen kwam walmen. Een man strompelde ongeveer naar binnen. Hij hield een hand op zijn hals gedrukt en liep hun kant op. Lilith keek even naar haar eerste klant, maar die keek stug van de man weg. Ja, dat was te verwachten. Er waren niet veel mensen die met de problemen van een ander opgezadeld wilde worden. Voor haarzelf werd het echter ook lastig, want de geur wakkerde haar drang aan. Lichtelijk gespannen beet ze op haar onderlip. 'Help..', zei de man zacht. Zijn stem klonk enorm verzwakt alsof hij eigenlijk al verloren was. Dat konden ze al helemaal niet gebruiken, een dooie in de club! 'Jay!!', riep Lilith over haar schouder, terwijl ze zelf geen poging ondernam om dichterbij de gewonde man te komen. De deur achter de bar zwiepte open en een vrij lange man met normaal postuur, een blauw sikje en verder kaal, stapte de ruimte binnen. Hij keek vragend naar Lilith en zij wees naar de gewonde man die zich staande hield door tegen de bar te leunen. Jay slaakte een geïrriteerde zucht. 'Verdomme', bromde de eigenaar. Hij liep om de bar heen, nam de bloedende man bij zijn arm en begeleidde die mee naar achteren toe. Nu de deur dichtging, verdween de sterke geur van bloed vrijwel meteen. Een lichte walm bleef nog hangen. 'Hetzelfde', klonk een ijzige stem. Lilith keek traag naar de eerste klant. Wat haar opviel, was dat hij er heel gespannen bij zat. Hij hield zijn hand op wat geld wat haar richting was uitgeschoven. Ze bleef enkele seconden zo staan kijken, voordat ze de fles whiskey pakte en opnieuw een enkele voor hem inschonk. Vervolgens zette ze de fles weg en nam de betaling aan. Toch bleef er een spanning hangen. Ook bij Lilith zelf. Omdat de geur van bloed maar niet leek weg te gaan. Toen ze keek naar de plek waar de man had gestaan, zag ze waarom; enkele druppels lagen op de toog. Gelijk pakte Lilith een vochtige doek, liep naar het begin van de toog en boende de vlekken weg. Haar blik leek vrij gefixeerd te zijn op de rode vlekken in het doekje. Daarom spoelde ze het zo snel mogelijk uit met koud water. Echter niet één keer zoals je zou verwachten van iemand. Nee, Lilith stond vrij obsessief het doekje uit te spoelen en uit te wringen. Tot zij het bloed ervan niet meer zag of rook. Iets kalmer nu hing Lilith het doekje uit over de gootsteen. Als de jongeman naar haar had gekeken, dan had hij misschien even een rode gloed in haar ogen kunnen hebben gezien. Maar of dat kwam door het licht of iets anders was niet geheel met zekerheid te zeggen.
Misschien was het niet handig als hij zomaar een ieder in de keel zou grijpen... Een simpele gedachte die door zijn hoofd ging, maar hij had zoveel honger gehad. Nu viel het mee, al was er wel de lust die hij nog steeds met zich mee leek te dragen. Er kwam een man die de man meenam naar achteren en dat scheelde iets in de reuk, al was niet alles daarmee verdwenen. Dat zij hem dan ook nog wat te drinken aangaf vond hij een positief iets. Hij goot het spul weer achterover en toen hij terugkeek zag hij dat het meisje met een doek wat aan het wegvegen was. Toen ze dichter naar de bar kwam met het doekje rook hij het dan ook. Bloed, de jongen draaide zich ook zorgvuldig om op zijn kruk al keek hij af en toe of ze al klaar was. Niet dat hij zozeer hoefde te kijken, want hij kon het al goed genoeg horen. Maar toch was het iets wat ervoor zorgde dat hij niet geheel zijn menselijkheid leek te verliezen. Als het meisje eens goed zijn rug zou hebben gekeken en dan vooral onder zijn haargrens. Had ze het litteken kunnen zien wat net boven zijn verband uit kwam en omdat de vlechtjes er net niet overheen hingen, was er iets van te zien. Toen ze dan ook klaar was met haar doekje, draaide hij een stuk rustiger om. Toch hield hij nog even zijn mond dicht, ze was zo druk bezig geweest met het doekje, het leek niet helemaal normaal. Maar hij was niet van plan om daar iets over te zeggen. "Is het normaal dat die mensen binnen komen? Worden die aangetrokken tot deze nachtclub met een alternatieve stijl?" Het liefst vroeg hij haar gewoon of hij hier een bad had kunnen nemen, maar zelfs hijzelf wist dat zoiets een onmogelijke opgave was in zo'n tent. "Zie ik er alternatief uit?" Vroeg hij haar toen wat verbaasd, aangezien ze had aangegeven dat hij er best bij leek te passen.
Oct 20, 2016 17:59:11 GMT
Rank
Posts
A rookie
46
When a rose withers, all that remains is a rotting corpse...
Lilith was zo gefixeerd geweest op het bloed dat ze eigenlijk pas weer oog voor de jongeman had, toen hij haar aansprak. Hij vroeg of het normaal was dat mensen zo binnenkwamen. Ze fronste even. Wat wilde hij daarmee zeggen? 'Een club, ongeacht welke, is altijd open voor iedereen. Dus kan iedereen binnenlopen, ja. Of het normaal is dat er iemand binnen komt strompelen die gewond is? Nee. Ongetwijfeld is die man recentelijk aangevallen en zocht hij het dichtstbijzijnde wat open was voor hulp. Dat kan ik best begrijpen. Trouwens... Jij bent hier toch ook binnen gekomen? Dus je kan je ook afvragen of jij je aangetrokken voelt tot een club met alternatieve stijl', merkte Lilith scherp op. Ze bekeek de jongeman nog eens goed. Hij rook namelijk apart, maar ze kon de geur niet precies plaatsen. 'Zie ik er alternatief uit?', vroeg de jongeman uiterst verbaasd. Lilith hield haar hoofd iets schuin om deze verbazing. Vond hij zelf van niet dan? Je kon immers ook niet zeggen dat hij nou echt bij de doorsnee kliek hoorde. 'Ja, redelijk wel', antwoordde ze met een schouderophaal. 'Niet zo extreem als dat ik ze soms zie, maar je zou ook niet opvallen tussen hen. Hooguit omdat je nieuw bent misschien.' Men had de gewoonte in deze scène om elkaar wel te kennen. Op zijn minst bij de voornaam. De deur ging open. Lilith keek even opzij. Ze wilde het tweetal dat binnenkwam vriendelijk begroeten, maar haar gezicht betrok naar serieus toen ze zag wie het waren. Het waren twee mannen, redelijk breed van bouw, gekleed in het zwart met ieder een kaal hoofd en een zonnebril op. 'Lilith', groette de linker man kortaf. Ze liepen achter de bar en verdwenen door de deur waar eerder Jay doorheen was gegaan, om niet meer terug te komen.
Ze was wel bijdehand, een grijns kwam dan ook op zijn lippen. Hij vond het al heel wat dat hij zich nog woorden herinnerde, laat staan dat hij wist wat het nu precies inhield om zogenaamd alternatief te zijn. "Ik zocht ook het eerste wat open was." Hij haalde zijn schouders op. "Maar op dit moment is het al goed dat ik genoeg geld bij heb om iets te kopen hier." Zei hij rustig. Hunter was op dit moment nu ook niet helemaal de helderste. Het leek haast alsof hij uit een coma was ontwaakt en dat hij enkele dingen nog moest leren. Hij zag er dus alternatief uit. Oke, dat was handig om te weten. Ook handig was dat hij er dus niet heel extreem uitzag. Onwillekeurig moest hij glimlachen. Ze moest zijn nek eens zien, extremer alternatief was er niet. Dacht hij bij zichzelf en keek op toen de deur open ging. Een frons verscheen op zijn gezicht, vooral omdat de man enkel iets zei en daarna achter de bar verdwenen. Was het een rare begroeting geweest, of was het de naam geweest van het meisje? Het kon hier van alles zijn, toch? Hij kende haar, maar zij leek nu niet bepaald blij om hen te zien. "Zijn dat de dokters?" Vroeg hij wat verbaasd aan de dame achter de bar. Hij begreep eigenlijk niet echt wat er o dit moment ging gebeuren en het enige wat hij nu wat voorzichtig deed, waren de vlechten naar achteren, omdat deze dan over zijn litteken zouden vallen.
Oct 20, 2016 17:59:11 GMT
Rank
Posts
A rookie
46
When a rose withers, all that remains is a rotting corpse...
De jongeman moest vaak glimlachen. Vond hij de situatie zo amusant, vroeg Lilith zich af. Wellicht had hij al iets te diep in het glaasje gekeken. Dan zou ze hem geen drank meer inschenken. Of het dokter waren? Zo zou je ze kunnen noemen, ja. Lilith vond dat echter niet de juiste informatie om te verstrekken aan een complete vreemde. 'Het zijn mensen die kunnen helpen, ja', antwoordde Lilith met een flauwe glimlach. Wie ze konden helpen definieerde de zilverharige dame daar niet mee. Lilith hoopte dat snel meer volk zou komen, want deze jongeman voor haar vond ze maar een beetje vreemd.
Oke het was duidelijk, ze wilde blijkbaar niks verder erover zeggen. Hij keek haar dan ook wat achterdochtig aan. Wat gingen ze doen bij die man? Maar toch vroeg hij verder niks. "Is er een plek waar ik me kan opfrissen?" Vroeg hij toen rustig, hij kwam hier later wel weer terug als er gezellige mensen waren. Daarbij moest hij zijn gedachte op orde krijgen... Honderd procent op orde krijgen, er waren nog veel te veel dingen die hij niet thuis kon brengen, maar die hij wel ergens van kende. Hij hield zijn hoofd wat schuin, duidelijk dat hij even in gedachte was. Enkel was dit na enkele tellen weer over. Hij had sowieso meer kleding nodig, dat vond hij en daarbij zat deze broek vol gaten. Dat ging dus even een jacht worden op een goede outfit en natuurlijk eens zien wat hij met zijn haar moest doen. Vooral omdat het niet de bedoeling was dat je zijn nek kon zien en het litteken.
Oct 20, 2016 17:59:11 GMT
Rank
Posts
A rookie
46
When a rose withers, all that remains is a rotting corpse...
Lilith dacht even na. Eigenlijk was er niet zo veel in de buurt. Misschien dat ene motel wat verder terug. 'Er is een motel.. Dan moet je een stuk verder terug. Ik zal de route voor je opschrijven', zei Lilith. Ze was blij dat de jongeman weg leek te willen. Ze pakte een leeg papiertje en schreef daarop hoe de jongeman moest lopen om er te komen. 'Ik weet alleen niet of ze plek vrij hebben voor je.' Lilith gaf het briefje aan. De jongeman nam het aan. Hij mompelde iets, terwijl hij van zijn kruk afkwam en vervolgens liep hij de deur weer uit. Kort daarop kwam Jay uit de achterkamer. Hij keek even zorgelijk naar Lilith. 'Zo erg dus', vroeg ze. 'Hopelijk krijgen we er geen verdere last van en zal de rest van de avond beter verlopen.'
Twee uur later was het een stuk drukker in de club. Een stuk of twintig mensen waren aan het dansen, en ook aan de tafeltjes zaten of stonden er nu meer mensen. Aan de bar waren nog maar twee krukken vrij en Lilith stond gezellig te praten met een enkeling. Ze had inderdaad nu een drankje in plaats van frisdrank. Het was iets wat zij aangeboden had gekregen van één van de vaste klanten. Een jongeman met lange, zwarte dreads leunde over de toog naar Lilith nu in het bijzonder toe. Hij leek bezig te zijn met flirten. De zilverharige dame praatte gewoon mee. Terwijl hij haar probeerde uit te dagen om metaal te proeven. Waarmee hij gewoon een tongzoen probeerde te versieren, want hij had zowel een lippiercing als een tongpiercing.
Een motel moest wel te doen zijn. Toen hij daar dan ook was aangekomen graaide hij meer in zijn zakken en merkte nog een briefje op, opgelucht gaf hij deze af en hij kreeg een sleutel. Eindelijk was hij dan ook aangekomen op de kamer en hij deed de gordijnen dicht. Plofte daarna op bed. Langzaam wikkelde hij het verband rond zijn hals af en deed het leren jack en de blouse uit. Nu was pas te zien hoe erg de jongen aan zijn lichaam was toegetakeld. Het brede litteken dat over zijn rug liep was nog wel het meest opvallende litteken. Echter was het metalen stuk dat in zijn hals ook een interessante verschijning. Zijn huid leek aan het metaal te zijn gegroeid en kwam tot de zijkant van zijn nek, echter kwam het litteken; wat duidelijk gecreëerd was door de halsband tot bijna in het midden van zijn hals. Verder had hij vrij weinig en zelfs een zeer egale huid. Hij vroeg zich af waar hij dat rare ding vandaan had, maar hij liep al snel richting de badkamer om daar de douche aan te zetten. Zijn broek ging langzaam uit en hij ging dan ook onder de douche staan, de warme stralen zorgde voor een heerlijk rustgevend gevoel. Het zorgde ervoor dat hij zich weer wat beter ging voelen. Maar toch had hij nog geld en nieuwe kleding nodig, hij ging dadelijk wel de kamers af... Hij sloot zijn ogen, er stond een klein flesje shampoo duidelijk hoorde het hier niet thuis. Maar toch besloot Hunter zijn haren te wassen. Hij liet de vlechtjes er voor nu in en spoelde het uit. Hij voelde zich een stuk fitter en frisser en het zorgde er ook voor dat de jongen wel weer iets logischer na kon denken. Hij was hier nog nooit geweest, maar hij wist nu tenminste dat hij whiskey had gedronken. Langzaam leken de herinneringen terug te stromen, al kon hij ze niet perse herbeleven. Hij wist dat hij een weerwolf was en dat hij af en toe heel nodig bloed wilde. Hij trok de bloes aan, de broek en de schoenen en luisterde aandachtig bij enkele deuren of er iemand was. Wanneer dit niet het geval was, priegelde hij het slot open met een gevonden schuifspeldje. Dit deed hij een aantal kamers, totdat hij een goed shirt, een fatsoenlijke zwarte spijkerbroek en geld had gevonden. Verder had hij ook nog een wit blousje met krijtstrepen gevonden en wat andere simpele shirts en broeken, natuurlijk had hij ook nog een tas gevonden om het in te doen. Daarmee liep hij terug naar zijn eigen kamer en kleedde zich dan ook om. Hij deed een simpel rood shirt aan, met de zwarte spijkerbroek en het zwarte leren jack, natuurlijk bond hij het verband weer om zijn hals. Hij kon er zo wel meer door vond hij zelf. Hij liep met de tas over zijn schouder weer terug en grijnsde haast vrolijk toen hij de deur uit liep. Op weg naar nog wat whiskey. Met diezelfde grijns kwam hij de nachtclub weer binnen en was duidelijk een stuk beter gezind als een paar uur terug. "Een whiskey graag." Zei hij dan ook toen hij aan de bar ging zitten. Hij was blij met het geld dat hij te pakken had gekregen en was dan ook niet bang om het uit te geven. Nu was het enkel nog de bedoeling dat hij ongezien bloed zou gaan krijgen. Maar bij wie moest hij dan zijn?
Oct 20, 2016 17:59:11 GMT
Rank
Posts
A rookie
46
When a rose withers, all that remains is a rotting corpse...
De man met de dreads leek net Lilith te willen kussen, toen een vrij duidelijke stem vroeg om een whiskey. Blij met de afleiding trok zij zich los en liep naar de nieuwe klant toe. Wat verbaasd keek ze op, toen ze zag dat het dezelfde jongeman was. Al had hij nu andere, schonere kleding aan. 'Weer terug?', vroeg Lilith iets verbaasd, maar wel met een vriendelijke blik. Ze leek een stuk losser dan eerder die avond. Rustig schonk ze de jongeman een nieuwe whiskey in. Echter, terwijl ze de fles net weer neerzette, werd haar pols beetgepakt door de man met de zwarte dreads. 'Hé, we waren nog niet klaar, zilverlokje', sprak de man overmoedig. Lilith haar gezicht betrok onmiddellijk. 'Dat waren we wel', zei ze onvriendelijk.